سوالات متداول

رابطه جنسی به دلایل مختلفی می تواند دردناک باشد از جمله اسپاسم عضلات، کیست تخمدان، آندومتریوز، آتروفی واژن، خشکی واژن و یا دلایل روانی که بسیار پیچیده تر هستند.

این مشکل باید با متخصص زنان مطرح شود تا معاینه صورت بگیرد.

اگر قاعدگی مرتب و منظمی دارید (هر ۲۸ تا ۳۵ روز اتفاق می ‌افتد) بنابراین خطر بارداری در این زمان وجود ندارد.

چرخه های نرمال قاعدگی ۲۱ تا ۳۵ روزه بوده و میانگین طول این دوره ۲۸ روز است.

اگر چرخه قاعدگی چیزی بین این اعداد بوده و مرتب است (مثلا همیشه ۲۷ روزه یا همیشه ۳۱ روزه است) بنابراین نباید در چند روز اول بعد از اتمام قاعدگی تخمک گذاری داشته باشید.

آن هایی که چرخه قاعدگی کوتاه ‌تری دارند (مثلاً ۲۱ روزه) باید دقت بیشتری داشته باشند. از یک اپلیکیشن روز شمار قاعدگی استفاده کنید تا بدانید چه روزهایی تخمک گذاری انجام می شود.

فراموش نکنید این روش پیشگیری از بارداری از سایر روش‌ ها پرخطر تر است.

اگر سوالی دارید از پزشک بپرسید مخصوصا اگر اصلی ترین روش برای پیشگیری از بارداری همین روش است.

بله اما برخی بیماری ها و مشکلات در دوران بارداری رابطه جنسی را منع می کنند مثل جفت سرراهی (وقتی که جفت در پایین رحم قرار گرفته و بخشی از دهانه رحم را می‌ پوشاند)، سابقه زایمان زودرس یا کوچک بودن دهانه رحم (کوتاه شدن، نازک یا گشاد شدن سرویکس در اوایل بارداری).

اگر در دوران بارداری خونریزی واژینال دارید درباره ادامه رابطه جنسی با پزشک زنان مشورت کنید.

به متخصص زنان و زایمان مراجعه کرده و بخواهید از شما تست بگیرد، مخصوصا اگر پیشگیری ندارید.

اگر نگران آلوده شدن به اچ.آی.وی یا بیماری های آمیزشی از جمله زگیل تناسلی هستید درمان های پیشگیرانه ای هستند که قبل از گرفتن نتایج آزمایشات شروع می شوند.

این مشکل دلایل بسیار مختلفی دارد. معمولا میل جنسی پایین یک علت مشخص ندارد.

بعضی داروها، برخی بیماری ها، استرس، شور و اشتیاق رابطه، عملکرد و شیوه انجام رابطه، عوامل استرس‌ زا و بسیاری از موارد دیگر روی میل جنسی تاثیر می گذارند.

زنان با شروع ۲۱ سالگی باید سالانه معاینه لگن داشته باشند. اگر مشکلی وجود داشته باشد این زمان باید کوتاه تر شود.

پاپ اسمیر، گوش پاک کنی مخصوص است که سلول ها را از دهانه رحم جمع می کند و برای آزمایش سرطان یا دیسپلاژی به آزمایشگاه فرستاده می شود.

همیشه معاینه لگن شامل پاپ اسمیر نمی شود. پاپ اسمیر معمولا هر سه سال یک بار انجام می شود (اگر پاپ اسمیر های قبلی نرمال بودند).

پاپ اسمیر برای بررسی وجود HPV هر ۵ سال یک بار صورت می گیرد و شروعش سی سالگی ست.

اگرچه تست پاپ اسمیر هر سه تا پنج سال یک بار انجام می‌ شود، باز هم متخصص زنان باید معاینه چشمی از دهانه رحم در معاینه سالانه بیمار داشته باشد.

اگر سندرم پیش از قاعدگی در روابط و یا در توانایی در انجام کارها در محل کار یا مدرسه اختلال ایجاد کرده باید بررسی شود.

این سندرمی ست به نام اختلال درد پیش از قاعدگی که سبب بروز اختلالات خلقی می ‌شود و پزشک زنان در مطب می ‌تواند آن را بررسی کند.

بعضی از تست های بارداری شش روز قبل از اولین روز قاعدگی نتایج را نشان می دهند.

اکثر بیماری های مقاربتی بدون علائم هستند و ناشناخته باقی می ‌مانند مگر این که غربالگری های روتین خود را داشته باشید.

تمامی زنان زیر ۲۵ سال باید هر سال برای سوزاک و کلامیدیا آزمایش دهند. آن هایی که بیشتر از ۲۵ سال دارند و وارد رابطه جنسی جدیدی شده اند هم باید تست های روتین خود را ادامه دهند.

همچنین هر سال برای تریکوموناس،HIV ،هپاتیت B و C آزمایش بدهید مخصوصا اگر فکر می کنید در خطر بیشتری برای ابتلا هستید و یا این که درباره شریک جنسی خودتان مطمئن نیستید.

اگر بیش از یک شریک جنسی دارید و یا مرتب از کاندوم استفاده نمی کنید باید غربالگری ها را زودتر و بیشتر انجام دهید.

تست هرپس (تبخال تناسلی) HSV-1 و HSV-2 چالشی بزرگ تر است. برای فردی که هیچ علامتی ندارد (مثل راش دردناک) انجام تست برای هرپس مشکل است.

این که شما و شریک جنسی تان همه تست ها را انجام داده اید، به معنای شامل شدن تست تبخال تناسلی نیست.

اگر مطمئن نیستید چه تست هایی از شما گرفته اند، یک کپی از سابقه پزشکی را درخواست کنید.

بهترین زمان تست تبخال تناسلی، در زمان شروع بیماری است بنابراین اگر درد دارید یا در ناحیه تناسلی احساس سوزش کرده ‌اید هرچه سریع تر با پزشک  تماس گرفته و از انجام رابطه جنسی اجتناب کنید.

اگر فکر میکنید که بدون هیچ علائمی دچار بیماری تبخال تناسلی شده اید، این مورد را با پزشک خود مطرح کنید. تبخال تناسلی بیماری بسیار رایجی بوده و حتی در زمان عدم وجود علائم هم امکان انتقال را دارد.

اگر درباره انتقال ویروس به شریک جنسی خود نگرانید (و یا بالعکس) حتما با پزشک مشورت کنید.

روش های پیشگیری انسدادی (مثل کاندوم های زنانه و مردانه، سدهای دندانی) و آزمایش ‌های مرتب بیماری ‌های آمیزشی هم برای شما و هم شریک جنسی تان بسیار مفید هستند.

صداقت بهترین سیاست است. درباره سلامت جنسی با شریک خود صادق باشید و همین باعث می ‌شود او هم با شما با صداقت برخورد کند.

این مسئله سبب عدم انتقال بیماری ‌های آمیزشی می شود.

معمولا برای افراد سخت است درباره این مسائل با یکدیگر صحبت کنند و علت هم ترس از ننگ و بد نامی ست.

اما این طرز تفکر درست نیست. سعی کنید این نوع مکالمات را طبیعی جلوه دهید مثلا می توانید بگویید: «عادت دارم از شریک جدید جنسی ام درباره عفونت‌هایی که قبلا داشته بپرسم. من به تازگی آزمایش داده ام (یا قرار است آزمایش بدهم) و امیدوار بودم تو هم بتوانی انجام دهی.»

اگر با این حرکت راحت هستید، با هم برای آزمایش بروید. اگر درباره آزمایش هایی که انجام داده اید با شریک جنسی صحبت کنید، او هم صداقت نشان خواهد داد.

نیازی نیست درباره بیماری ‌های آمیزشی که قبلا درمان شده اند مثل (سوزاک، کلامیدیا، تریکوموناس) با شریک خود صحبت کنید.

اما بیماری ‌های آمیزشی مزمن که ممکن است او را هم درگیر کند (مثل هرپس یا اچ.آی.وی) باید گفته شوند.

همیشه باید در مورد آخرین باری که هر دوی شما معاینه شده اید صحبت کنید. فراموش نکنید که تبخال و زگیل تناسلی احتمالا جزء این تست ها نباشد بنابراین همیشه نوع آزمایش ها را بپرسید.

بسیاری از بیماری های مقاربتی علامت ندارند بنابراین ناقل، یا در معرض عفونتی هستید که از وجودش بی خبرید.

این عفونت ها اغلب به آسانی درمان می شوند و برای بیماری هایی که قابل درمان نیستند، اغلب راه هایی برای کاهش خطر انتقال به فرد سالم وجود دارد که پزشک می‌ تواند در این زمینه کمک کند.