فیبروم رحم چیست؟ عوامل، تشخیص و درمان

فیبروم رحم نوع غیرسرطانی از تومور است که می تواند داخل و روی رحم ایجاد شود. همه فیروم ها علامت ندارند، اما وقتی علامت دار باشند شامل خونریزی شدید قاعدگی، کمردرد، تکرر ادرار و درد هنگام رابطه جنسی است.

فیبروم های کوچک اغلب نیازی به درمان ندارند اما فیبروم های بزرگ تر را می توان با دارو یا جراحی درمان کرد.

فیبروم های رحمی چه هستند؟

فیبروم های رحم (که با نام لومیوم هم شناخته می شود) توده هایی هستند که از عضله و بافت متصل به دیواره رحم تشکیل شده اند. این توده ها معمولا سرطانی نبوده و خوش خیم هستند.

اندام رحم شبیه یک گلابی برعکس در داخل لگن قرار گرفته است. اندازه طبیعی رحم با اندازه یک لیمو برابر است. رحم یا زهدان همان جایی است که نوزاد در طول بارداری در آن رشد می کند.

فیبروم ها می توانند مانند یک گره تک (یک توده) یا به صورت خوشه ای رشد کنند. قطر خوشه های فیبروم از اندازه 1 میلی متر تا بیش از 20 سانتی متر (8 اینچ) متغیر است. برای مقایسه این اندازه آن را می توانید با بزرگی یک هندوانه مقایسه کنید.

این توده ها ممکن است درون دیواره رحم، داخل حفره اندام یا حتی روی سطح بیرونی آن ظاهر شوند. فیبروم ها از نظر اندازه، تعداد، محل قرارگیری داخل یا بیرون رحم با هم متفاوتند.

علائم و نشانه هایی که شما از فیبروم رحم تجربه می کنید با زن دیگر که به این بیماری مبتلاست یکسان نخواهد بود. این به دلیل منحصر به فرد بودن فیبروم است و بنابراین برنامه درمانی آن نیز بسته به هر مورد متفاوت خواهد بود.

آیا فیبروم بیماری شایعی است؟

فیبروم ها در حقیقت نوع رایجی از توده در لگن هستند. حدود 40 تا 80 درصد زنان فیبروم دارند. با این حال بسیاری از آنان هیچ علامتی را تجربه نمی کنند و بنابر این متوجه وجود فیبروم نمی شوند.

 این اتفاق وقتی می افتد که فیبروم ها کوچک باشند – اصطلاحا بیماری بدون علامت نام دارند چون باعث نمی شوند هیچ نشانه غیرعادی احساس شود.

عوامل ایجاد فیبروم های رحم کدامند؟

چندین فاکتور خطرزا وجود دارد که می تواند احتمال ایجاد فیبروم را افزایش دهد. این عوامل شامل اینها هستند:

• چاقی مفرط و وزن زیاد بدن (کسی که وزنش 20% بیش از شاخص وزن سالم بدن باشد چاق حساب می شود)
• سابقه خانوادگی ابتلا به فیبروم
• بچه دار نشدن
• شروع زودرس قاعدگی (آغاز پریود در سن کم)
• یائسگی دیرهنگام

فیبروم ها در کجا رشد می کنند؟

چندین نقطه هم در داخل و هم خارج از رحم وجود دارد که فیبروم ها می توانند آنجا رشد کنند. محل و اندازه فیبروم ها برای درمان اهمیت دارد.

اینکه فیبروم در کدام قسمت از بدن شما در حال رشد است و چقدر می تواند بزرگ باشد و اینکه چندتا از فیبروم ها در بدن قرار دارند، برای انتخاب نوع درمان مورد نیاز است اهمیت دارد. البته اگر ضرورتی برای درمان باشد.

اسامی مختلفی برای بخش هایی از بدن گذاشته شده که فیبروم در درون یا بیرون رحم قرار می گیرد. این اسامی نه تنها مکان فیبروم را توصیف می کند بلکه نوع اتصال آن را نیز نشان می دهد. این مکان های خاص فیبروم رحم شامل:

• فیبروم زیرمخاطی (ساب موکوزال) : در این حالت فیبروم ها داخل فضای رحم (حفره) رشد می کنند یعنی همان جایی که جنین در باردراری قرار می گیرد. رشد توده ها در فضای خالی وسط رحم را تجسم کنید.
• فیبروم داخل دیواره (اینترامورال) : این فیبروم ها در خود دیواره رحم قرار دارند. اطراف رحم را مانند دیوارهای خانه در نظر بگیرید. این فیبروم ها درون این دیوارهای عضلانی رشد می کنند.
• فیبروم زیرپوستی (ساب سروزال) : این بار فیبروم ها در خارج از رحم رشد می کنند. این ها کامل به دیواره خارجی رحم متصل هستند.
• فیبروم ساقه دار (پدانکوله) : این نوع شیوع کمتری دارد و البته در بیرون رحم هم رشد می کند. با این حال فیبروم های پدانکوله با یک ساقه نازک به رحم متصل هستند. آنها اغلب به شکل قارچ توصیف می شوند چون دارای یک ساقه و یک بخش پهن تر در بالا هستند.

فیبروم ها دارای چه شکلی هستند؟

فیبروم ها معمولا توده های گردی هستند که مانند گره هایی از بافت عضلانی به نظر می رسند. در برخی موارد ممکن است با یک ساقه نازک متصل شده باشند و ظاهرشان شبیه قارچ باشد.

آیا فیبروم ها سرطانی هستند؟

به ندرت امکان دارد یک فیبروم دستخوش تغییرات شود و ماهیت آن به یک تومور بدخیم یا سرطانی تبدیل گردد. در واقع یکی از هر 350 زن دارای فیبروم دچار بدخیمی می شود.

هیچ آزمایشی وجود ندارد که 100% امکان تشخیص فیبروم های نادر مرتبط با سرطان ها را پیش بینی کند. با این حال در افرادی که توده فیبروم رحمی رشد سریع دارد، یا فیبروم هایی که در طول یائسگی رشد می کنند باید فورا مورد ارزیابی قرار گیرند.

علل و علائم فیبروم

چه چیزی باعث ایجاد فیبروم می گردد؟

علت ایجاد فیبروم ها شناخته شده نیست. بیشر فیبروم ها در زنانی بوجود می آید که در سن باروری هستند. در دختران جوانی که هنوز پریود نشده اند معمولا فیبروم دیده نمی شود.

نشانه های فیبروم رحم چیست؟

بیشتر فیبروم ها نشانه ای ندارند و به درمان دیگری غیر از مشاهده و بررسی منظم توسط پزشک نیازی ندارند. اینها معمولا فیبروم های کوچک هستند. اگر فیبروم دارید اما علامتی را تجربه نکرده اید، به فیبروم بدون علامت مبتلا هستید.

فیبروم های بزرگتر می توانند عامل ایجاد نشانه های زیادی در بدن شوند از جمله:

• خونریزی بیش از حد یا دردناک در دوره پریود (قاعدگی)
• خونریزی بین دو دوره پریود
• احساس پر بودن در ناحیه پایین شکم/ احساس نفخ
• تکرر ادرار (این وضعیت با فشار فیبروم به مثانه اتفاق می افتد)
• احساس درد در طول رابطه جنسی
• کمردرد خفیف
• یبوست
• ترشحات مزمن واژن
• ناتوانی در تخلیه ادرار یا تخلیه کامل مثانه
• افزایش حجم شکم (بزرگ شدن شکم)، باعث باردار به نظر رسیدن شکم می شود

نشانه های فیبروم رحم معمولا بعد از یائسگی تثبیت می شوند یا از بین می روند چون سطح هورمون ها درون بدن کاهش می یابند.

درد فیبروم رحم چگونه است؟

اگر فیبروم داشته باشید ممکن است انواع دردها را تجربه کنید. وقتی فیبروم ها کوچک هستند، احتمالا اصلا هیچ دردی ندارید و حتی متوجه وجود آنها هم نمی شوید.با این حال در مورد فیبروم های بزرگتر، احساس ناراحتی و حتی دردهای ناشی از این بیماری قابل توجه است.

فیبروم می تواند باعث احساس کمردرد، گرفتگی های شدید در دوره پریود و تیر کشیدن در ناحیه زیر شکم و درد در حین رابطه جنسی شود.

آیا فیبروم در طول زمان تغییر می کند؟

فیبروم در طول زمان ممکن است کوچک یا بزرگ تر شود. آنها گاهی ناگهانی تغییر می کنند و برخی اوقات در طول یک دوره زمانی طولانی ثابت هستند. این به دلایل زیادی اتفاق می افتد، اما در بیشتر موارد این تغییر در اندازه فیبروم به میزان هورمون ها در بدن فرد بستگی دارد.

وقتی سطح هورمون ها در بدن بالا باشد، فیبروم می تواند بزرگ تر شود. این اتفاق ممکن است در دوره های خاصی در زندگی شما رخ بدهد مثلا دوران بارداری. بدن در دوره بارداری هورمون زیادی آزاد می کند تا از رشد نوزاد حمایت کند. این افزایش هورمون باعث رشد فیبروم هم می شود.

اگر قبل از بارداری می دانید که فیبروم دارید با پزشک خود درمیان بگذارید. شاید لازم باشد معاینه شوید تا مشخص شود رشد فیبروم شما در دوران بارداری چگونه خواهد بود.

همچنین وقتی سطح هورمون ها افت می کند، فیبروم ها کوچک می شوند. این اتفاق بعد از یائسگی شایع است. وقتی قاعدگی در زن قطع می شود، مقدار هورمون ها در بدن وی کمتر می شوند. این منجر به کوچک شدن اندازه فیبروم شده و علائم نیز بعد از یائسگی بهتر می شوند.

آیا فیبروم می تواند باعث کم خونی گردد؟

آنمی یا کم خونی زمانی اتفاق می افتد که بدن گلبول قرمز سالم و کافی برای حمل اکسیژن به اندام های بدن نداشته باشد. این باعث می شود فرد احساس خستگی و ضعف نماید. در برخی زنان هوس شدید برای خوردن یخ، نشاسته یا خاک بوجود می آید. این حالت پیکا نامیده شده و با کم خونی مرتبط است.

آنمی در زنانی رخ می دهد که پریودهای مکرر یا شدید داشته باشند. فیبروم هم می تواند باعث دوره های پریود شدید یا خونریزی بین پریود گردد. برخی درمان ها مانند قرص های آهن – یا اگر کم خونی شدید دارید تزریق وریدی آهن – به بهبود آن کمک می کند.

بیشتر بخوانید : برداشتن پولیپ رحم در تهران + انتظارات از درمان

آزمایشات و تشخیص فیبروم رحم

فیبروم رحم چگونه تشخیص داده می شود؟

در بسیاری از موارد فیبروم در یک معاینه معمولی توسط متخصص زنان شناسایی می شود. آنها در یک معاینه لگنی فیبروم را حس کرده و با بررسی دقیق تر و یا در دوره مراقبت بارداری آن را شناسایی می کنند.

اغلب اوقات توصیف فرد از خونریزی شدید و سایر نشانه ها می تواند هشداری باشد تا متخصص وجود فیبروم را یکی از گزینه های تشخیصی خود قرار دهد. تست های زیادی می تواند وجود فیبروم را تشخیص و اندازه و موقعیت آن را تعیین کند. این تست ها شامل این مواردند:

• سونوگرافی : این تست تصویربرداری غیرتهاجمی تصویری از اندام های داخلی را توسط امواج صوتی ایجاد می کند. بسته به اندازه رحم، سونوگرافی می تواند از طریق ترنس واژینال یا ترنس شکمی انجام شود.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) : این تست تصاویر دقیق تری از اندام های داخلی را بوسیله امواج مغناطیسی و رادیویی ایجاد می نماید.
• توموگرافی کامپیوتری (CT) : اسکن سی تی از تصاویر اشعه ایکس استفاده می کند تا تصویر دقیق تری از اندام های داخلی از چندین زاویه بوجود آورد.
• هیستروسکوپی : در طول انجام یک هیستروسکوپی پزشک از وسیله ای به نام اسکوپ (یک لوله نازک انعطاف پذیر همراه یک دوربین در انتهای آن) برای مشاهده فیبروم درون رحم استفاده می کند. این اسکوپ از واژن و دهانه رحم عبور کرده و به سمت رحم حرکت داده می شود.
• هیستروسالپنگوگرافی (HSG) : این روش یک اشعه ایکس دقیق تر است که در آن ماده حاجب ابتدا تزریق شده و بعد تصاویر اشعه ایکس از رحم گرفته می شود. این شیوه بیشتر در زنانی کاربرد دارد که همزمان برای بررسی ناباروری هم تحت درمان هستند.
• سونوهیستروگرافی : در این آزمایش تصویربرداری، یک کاتتر درون ترنس واژینال قرار گرفته و سالین از طریق کاتتر به حفره رحمی تزریق می شود. وجود این مایع اضافی کمک می کند که این تصویر از رحم واضح تر از تصویری باشد که در یک سونوگرافی استاندارد دیده می شود.
• لاپاراسکوپی : در طول این آزمایش، پزشک یک برش کوچک (شکاف) در پایین شکم ایجاد می نماید. یک لوله نازک و قابل انعطاف با یک دوربین در انتهای آن وارد بدن می شود تا اندام های داخلی از نزدیک مشاهده شوند.

کنترل و درمان فیبروم رحم

فیبروم رحمی چگونه درمان می شود؟

درمان فیبروم رحمی می تواند بر اساس اندازه، تعداد و محل قرارگیری فیبروم ها و نیز عامل ایجاد آنها متغیر باشد. اگر علامتی از فیبروم خود را تجربه نمی کنید، احتمالا به درمان هم نیازی نخواهید داشت.

فیبروم های کوچک غالبا تنها می مانند. برخی زنان هرگز علامتی را تجربه نکرده و مشکلاتی که به فیبروم مربوط است را هم ندارند.

فیبروم ها در طول زمان از نزدیک مورد معاینه قرار می گیرند اما نیازی به اقدام فوری نمی باشد. معاینات لگنی منظم و سونوگرافی بسته به اندازه و علائم فیبروم شما توسط پزشک متخصص تجویز می شود.

اگر فیبروم شما علائمی شامل کم خونی ناشی از خونریزی زیاد قاعدگی، دردهای متوسط تا شدید، مسائل ناباروری یا مشکلات دستگاه ادراری و روده ای ایجاد کرده است، برای کمک به رفع آنها درمان نیاز است. برنامه درمانی شما به فاکتورهایی بستگی دارد از جمله:

• چند فیبروم در بدن دارید
• اندازه فیبروم ها چقدر است
• فیبروم در کجا قرار گرفته است
• چه علائمی را در ارتباط با فیبروم تجربه می کنید
• تمایل به بارداری دارید
• تمایل به حفظ رحم دارید

بهترین گزینه های درمانی هم به اهداف باروری شما در آینده بستگی دارد. اگر بخواهید در آینده بچه دار شوید، برخی گزینه ها برای شما مناسب نیستند. با پزشک خود درباره ایده ها و اهداف باروری خود در آینده صحبت کنید تا گزینه های درمانی مناسب معرفی نماید. گزینه های درمانی فیبروم رحم شامل :

دارودرمانی

• داروهای مسکن بدون نسخه : برای کنترل دردها و ناراحتی های ناشی از فیبروم می توان از این داروها استفاده کرد. این داروها شامل استامینوفن و ایبوپروفن هستند.
• مکمل های آهن : اگر به کم خونی ناشی از خونریزی زیاد مبتلا هستید، پزشک می تواند برای شما مکمل آهن تجویز کند.
• داروی کنترل بارداری : داروی کنترل بارداری می تواد برای درمان علائم فیبروم استفاده شود – به ویژه در مورد خونریزی زیاد بین پریودها و گرفتگی های قاعدگی. این دارو به کنترل خونریزی شدید قاعدگی نیز کمک می کند. انواع مختلفی از داروهای کنترل بارداری وجود دارد از جمله قرص های ضدبارداری خوراکی، روشهای پیشگیری واژینال، داروهای تزریقی و وسایل جلوگیری داخل رحمی (IUD)

• آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) : این داروها از طریق اسپری بینی یا تزریق استعمال شده و به کوچک شدن فیبروم کمک می کند. گاهی از آنها برای کوچک کردن یک فیبروم قبل از جراحی استفاده می شود و برداشتن فیبروم را راحت تر می کند. با این وجود این داروها موقتی بوده و اگر مصرف آنها را متوقف کنید فیبروم دوباره رشد می کند.

• درمان های خوراکی : الاگولیکس یک درمان جدید است که برای کنترل خونریزی شدید رحم در زنان پیش از یائسگی که مبتلا به فیبروم های رحمی علامت دار هستند تجویز می شود. این دارو را می توان 24 ماه استفاده کرد. با پزشک خود درباره مزایا و مضرات آن صحبت کنید.

یک داروی خوراکی دیگر ترانسامیک اسید است که یک داروی خوراکی آنتی فیبرینولیتیک بوده و برای درمان خونریزی شدید سیکل قاعدگی در زنانی که فیبروم رحمی دارند استفاده می شود. پزشک در زمان این درمان شما را تحت مراقبت قرار می دهد.

مشورت با پزشک درباره انتخاب هر کدام از روش های درمانی اهمیت دارد. همیشه قبل از شروع یک شیوه درمانی جدید درباره عوارض احتمالی آن با پزشک صحبت نمایید.

جراحی فیبروم رحم

وقتی از انواع جراحی برای برداشتن فیبروم حرف می زنیم باید چندین فاکتور را در نظر بگیریم. نه تنها اندازه، محل و تعداد فیبروم ها در انتخاب نوع جراحی تاثیر دارند، بلکه تمایل به بارداری در آینده نیز فاکتور مهیم در انتخاب یک روش درمانی برداشت فیبروم است.

برخی از گزینه های جراحی از رحم محافظت نموده و امکان بارداری در آینده را برای فرد حفظ می کنند، در حالی که برخی گزینه های دیگر ممکن است موجب آسیب یا برداشتن رحم شوند.

میومکتومی روش جراحی است که پزشک متخصص بدون آسیب به رحم برای فرد تجویز می کند. چند نوع میومکتومی وجود دارد. نوع جراحی که می تواند بیشترین کمک را به درمان فیبروم داشته باشد به محل قرار گرفتن، اندازه بزرگی و تعداد فیبروم ها بستگی دارد. انواع میومکتومی برای برداشتن فیبروم شامل اینهاست:

هیستروسکوپی

این شیوه جراحی با وارد کردن یک اسکوپ (یک ابزار لوله مانند نازک و منعطف) به داخل واژن و دهانه رحم تا خود رحم انجام می شود. هیچ شکافی این روش ایجاد نمی شود. در طول انجام آن پزشک از اسکوپ برای بریدن و برداشتن فیبروم استفاده می کند.

لاپاروسکوپی

در این روش هم پزشک از یک اسکوپ برای برداشتن فیبروم استفاده می کند. برخلاف هیستروسکوپی، این جراحی با ایجاد یک شکاف کوچک در شکم انجام می شود. این شکاف مسیری است که اسکوپ از آن وارد بدن و خارج می شود. این جراحی می تواند با کمک ربات نیز انجام گردد.

لاپاروتمی

این روش با ایجاد یک شکاف در شکم انجام می شود، فیبروم ها از داخل این بریدگی  بزرگتر خارج می شوند.

اگر برای بارداری در آینده برنامه ای ندارید، روش های جراحی دیگری نیز توسط پزشک پیشنهاد می شوند. این گزینه ها زمانی که قصد بچه دار شدن دارید مناسب نیستند چون روش هایی هستند که در آنها رحم برداشته می شود.

این روش ها هم می توانند موثر باشند اما معمولا شانس بارداری در آینده را از بین می برند. این روش ها شامل :

هیسترکتومی

در طول این روش، رحم برداشته می شود. یک جراحی هیسترکتومی تنها روش درمان قطعی فیبروم است. با حذف کامل رحم، فیبروم ها نمی توانند برگردند و علائم آنها تمام می شود.

اگر تنها رحم برداشته شود – تخمدان ها در جای خود باقی بمانند – فرد نمی تواند بعد از هیسترکتومی وارد یائسگی شود. این روش تنها زمانی توصیه می شود که فرد دارای خونریزی خیلی شدید ناشی از فیبروم است و زمانی است که فیبروم بزرگ است.

زمانی که این جراحی توصیه می شود، کم تهاجمی ترین نوع آن باید انجام گیرد. کمترین حالت تهاجمی جراحی شامل روش های واژینال، لاپاراسکوپی  یا روش های روباتیک است.

آمبولیزاسیون فیبروم رحم

این روش جراحی با همراهی یک رادیولوژیست و جراح زنان انجام می شود. یک کاتتر کوچک در شریان رحمی یا شریان رادیال قرار گرفته و از ذرات کوچکی برای مسدود کردن جریان خون از شریان رحمی به فیبروم استفاده می شود.

از دست دادن خون باعث کوچک شدن فیبروم شده و علائم آزاردهنده بهبود پیدا می کنند.

فرسایش بسامد یا فرکانس رادیویی (RFA)

در این درمان مطمئن و موثر برای زنانی مفید است که مبتلا فیبروم رحمی علامت دار هستد و می تواند با روش های لاپاراسکوپی، ترنس واژینال یا ترنس سرویکال انجام شود.

یک روش جدیدتر سونوگرافی متمرکز شده با هدایت تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) است که می تواند برای درمان فیبروم به کار رود. این تکنیک در واقع زمانی انجام می شود که شما در دستگاه ام آر آی قرار دارید.

شما درون دستگاه – که اجازه مشاهده تصویر کامل فیبروم را به پزشک می دهد – قرار گرفته و بعد با کمک و تمرکز امواج صوتی فیبروم ها مورد هدف قرار می گیرند. این کار موجب از بین رفتن فیبروم ها می شود.

بیشتر بخوانید : برداشتن پولیپ رحم در تهران + انتظارات از درمان

آیا درمان فیبروم ها خطری به همراه دارد؟

هر روش درمانی با خطراتی همراه است. داروها با عوارض جانبی همراه هستند و برخی ممکن است برای سلامتی مفید نباشند. با پزشک خود درباره همه داروهایی که برای سایر بیماری ها مصرف می کنید و کل سابقه پزشکی خود قبل از شروع مصرف داروهای جدید صحبت کنید.

اگر بعد از شروع یک داروی جدید عوارض جانبی آن را تجربه کردید، با پزشک خود تماس گرفته و مشورت کنید.

در درمان فیبروم با روش جراحی نیز همیشه خطراتی وجود دارد. هر روش جراحی شما را در خطر آلودگی، خونریزی و هر خطر ذاتی مربوط به جراحی و بیهوشی قرار می دهد.

یک خطر بیشتر در جراحی برداشتن فیبروم می تواند به بارداری های آینده مربوط باشد. برخی گزینه های جراحی فیبروم امکان بارداری ها در آینده را از بین می برند.

میومکتومی یک روش جراحی است که فقط فیبروم را از بین می برد و امکان بارداری در آینده را حفظ می کند. با این وجود زنانی که جراحی میومکتومی داشته اند ممکن است در آینده برای زایمان به سزارین نیاز داشته باشند.

برای انجام عمل جراحی اندازه فیبروم رحمی باید چقدر بزرگ باشد؟

اندازه طبیعی رحم به اندازه یک لیمو یا 8 سانتی متر است. یک اندازه مشخص برای فیبروم وجود ندارد که بتوان با آن جراحی را به طور خودکار الزامی کرد. پزشک علائمی که مشکل ساز شده را تعیین می نماید.

برای مثال فیبرومی به اندازه یک تیله اگر درون حفره رحمی قرار داشته باشد می تواند باعث خونریزی عمیق گردد. اما فیبرومی با سایز گریپ فروت یا بزرگتر ممکن است سبب فشار لگنی باشد و ظاهر شما را شبیه زن باردار کند و ببینید که با افزایش رشد آن شکم هم بزرگ می شود.

پزشک و بیمار لازم است درباره علائمی که احتمال مداخلات جراحی را زیاد می کنند از قبل صحبت کنند.

پیشگیری از فیبروم رحم

آیا می توان از تشکیل فیبروم پیشگیری کرد؟

به طور کلی نمی توان از تشکیل فیبروم جلوگیری کرد. می توانید با حفظ وزن سلامت بدن و معاینات لگنی منظم به کاهش خطر آن کمک نمایید. اگر فیبروم های کوچکی دارید، همراه با پزشک خود برنامه ای برای نظارت و کنترل آنها تنظیم نمایید.

آیا با وجود فیبروم رحمی می توانم باردار شوم؟

بله، اگر فیبروم رحمی دارید، می توانید باردار شوید. اگر هنوز در زمانی که باردار هستید هم فیبروم دارید، پزشک با شما همکاری خواهد داشت تا یک برنامه مراقبتی برای فیبروم داشته باشید. در طول بارداری بدن سطح بالایی از هورمون ها را ترشح می کند. این هورمون ها حامی رشد جنین هستند.

با این وجود هورمون ها باعث بزرگ تر شدن فیبروم هم می شوند. فیبروم های بزرگتر می توانند توانایی چرخش نوزاد و قرار گرفتن در محل جنین را با مشکل مواجه نموده، باعث افزایش خطر بریچ یا قرارگرفتن نادرست سر جنین هنگام زایمان می شوند.

در موارد بسیار معدود، فرد در معرض خطر بالاتر زایمان زودرس و احتمال سزارین قرار می گیرد. در برخی موارد هم فیبروم به ناباروری منتهی می شود. اشاره به دلیل دقیق ناباروری دشوار خواهد بود اما برخی زنان می توانند بعد از درمان فیبروم بازهم باردار شوند.

دورنمای بیماری/پیش آگهی

آیا فیبروم ها به خود خود از بین می روند؟

فیبروم در برخی زنان بعد از یائسگی کوچک می شود. این امر به دلیل کاهش هورمون ها اتفاق می افتد. وقتی فیبروم کوچک می شود، علائم آزاردهنده آن هم از بین می روند. وقتی شخص علامتی مشاهده نمی کند، فیبروم های کوچک او به درمان نیاز ندارند.

توصیه ای از طرف کلینیک دکتر نظری

داشتن فیبروم رحمی یک عارضه شایع است که زنان بسیاری در طول زندگی خود آن را تجربه می کنند. در برخی موارد فیبروم ها کوچک هستند و اصلا باعث ایجاد علائم نمی شوند. اما بعضی اوقات علائم فیبروم باعث به چالش کشیدن زندگی روزمره فرد می شوند.

اگر از انواع دردناک یا ناراحت کننده فیبروم رنج می برید با پزشک خود درباره آن صحبت نمایید. فیبروم اغلب قابل درمان است و علائم شما نیز بهبود پیدا می کنند. برای تشخیص و درمان بیماری های زنان در تهران به کلینیک دکتر عاطفه نظری متخصص زنان و زایمان مراجعه کنید.

شماره تلفن های تماس برای دریافت نوبت
09036830686 – 02165833148 – 02166661879
سایر اطلاعات تماس همراه با آدرس کلینیک صفحه تماس با ما